Freules van Wyrda
Theatervoorstelling van de Meiden van toen ‘Zienderogen’
9 december 2023
De voorstelling werd weer gespeeld in het Klooster in Woerden dus een thuiswedstrijd voor ons. Ook deze keer stonden er op de stoelen weer goed gevulde goodiebags, altijd een leuke verrassing.
Gedurende de voorstelling proberen DE MEIDEN tevergeefs tot een afspraak te komen; gewoon om even met elkaar bij te kletsen. Telkens kan er eentje niet, om uiteenlopende redenen. De vrouwen worstelen alle drie met hun eigen problemen. Het drietal kan improviseren en gaat publieksparticipatie niet uit de weg, wat onder meer blijkt uit het feit dat er allerlei vragen op het publiek worden afgevuurd, met als doel om daar even rustig over na te denken. Naast grappige momenten kent Zienderogen een serieuze ondertoon. Immers: je kunt wel van alles op de lange baan schuiven, maar wát als je die zee van tijd niet meer hebt? Je kunt er wel anderhalf jaar over doen om tot een afspraak te komen, maar wát als je opeens ziek wordt? Waar gaat het nou écht om in het leven? En wanneer ga je tijd maken voor de dingen die belangrijk zijn? Met Zienderogen hebben DE MEIDEN van toen een afwisselende voorstelling neergezet, met grappige teksten, rake liedjes en een herkenbaar thema.
Na afloop hebben we nog even onder het genot van een glaasje met elkaar doorgenomen hoe we de voorstelling hebben ervaren en het was wel aardig dat we daar nogal verschillend over dachten.
Dies, dank weer voor de organisatie.
De vrouwen van Soestdijk
1 december 2023
De rit naar Soestdijk verliep vlotjes en we konden ons al snel melden bij de kassa voor toegang. De vriendelijke kassamevrouw belde om het bestelde karretje dat ons naar het paleis zou brengen. Aangekomen bij het bordes kwam de bestuurder niet weg zonder van ons een foto te hebben gemaakt op het bordes en daarna betraden wij het paleis. We kregen plastic schoenhoesjes uitgereikt, ter bescherming van de mooie tapijten die overal lagen.
In de tentoonstelling staan de vrouwen, die Paleis Soestdijk gevormd hebben en hier verbleven, centraal.
Catharina Hooft (1618-1691), de vrouw van de toenmalige Amsterdamse burgemeester, maakte van de 'eenvoudige hofstede Soestdijk' een 'aantrekkelijke’ buitenplaats.
Ten tijde van prinses Mary Stuart wordt dit zomerverblijf aan beide kanten uitgebreid met een aanbouw en speciaal voor de latere koningin Anna Paulowna krijgt huize Soestdijk vleugels.
Onderdeel van de tentoonstelling zijn ook ontwerpen en objecten van ruim vijftig Nederlandse ontwerpers en kunstenaars. Zo zijn jurken van Edwin Oudshoorn te zien en gouden serviezen van Sebastiaan Brajkovic.
We kregen veel complimenten over onze outfit en velen dachten dat wij ons zo hadden gekleed OMDAT we naar het paleis gingen. Dies legde telkens met veel enthousiasme uit hoe het werkelijk zat en Marian benadrukte dat we wel degelijk freules zijn. Vlak voordat we weg wilden gaan zagen we opeens heel veel rode hoedjes en bleek dat het chapter uit Vleuten-de Meern net was binnen gekomen. Natuurlijk hebben we elkaar even gezellig met elkaar gekletst. Daarna gingen wij op weg voor de lunch.
Het bezoek aan de tentoonstelling was beslist de moeite waard, dus Ellie bedankt voor de organisatie en Dies dank voor het rijden.
Theatervoorstelling ‘Mutsen’
3 november 2023
De voorstelling werd gespeeld door leden van Harto, de Harmelense Toneelvereniging.
Zes zussen, zes verschillende vrouwen met ieder hun eigen problemen en eigenaardigheden. Ze gaan elk jaar een weekendje samen weg en dit jaar in een huisje van Landal GreenParks.
Vrouwen van rond de zestig zijn tegenwoordig absoluut geen mutsen. Ze hebben allemaal het één en ander meegemaakt. Mannen zijn gekomen en gegaan, kinderen zijn groot en uitgevlogen, carrières zijn gestopt of afgebouwd. Toch hebben alle zussen één ding dat hen bindt: Het Verleden.
Het leverde komische momenten op en werd met verve gespeeld.
Na afloop hebben we nog een drankje gedaan alvorens we weer huiswaarts keerden.
Omdat Dies helaas onverwacht verhinderd was, kon de wederhelft van Anja op haar vrijgekomen stoel plaats nemen en zich opwerpen als fotoshooter, waarvoor dank.
Ook Anja dank voor de organisatie en Valérie dank voor het rijden.
Queens Lunch, Rode Parels Uden
28 oktober 2023
Ruim op tijd arriveerden Dies en Marian in Uden, waar we door de Rode Parels een hartelijk welkom kregen.
De gastvrouwen waren allemaal gekleed in dezelfde outfit en wij waren benieuwd waar ze dit vandaan hadden. Met het adres van de bewuste site zijn wij bekend dus we zullen ons hier eens nader gaan oriënteren.
Binnen zagen we al snel de ons bekende hoedjes en babbelden we er vrolijk op los om elkaar bij te praten onder het genot van een Brabants worstenbroodje.
Gastvrouw Queen Riet van Helmond opende het festijn en vervolgens kwam er een soort cabaret-mime optreden, waarbij sommige dames werden uitgenodigd om met enkele acts mee te doen.
De buffet-lunch was prima geregeld en ruim voldoende. Het is altijd leuk om met hoedjes aan tafel te zitten die je nog niet kent en te horen wat er zoal speelt in hun chapter.
Na de lunch volgde de vergadering waar de ingebrachte punten ter tafel kwamen. Nadat de vergadering was afgelopen bleven we nog even om na te praten alvorens we weer richting Woerden gingen.
Het was een gezellig dagje, maar we waren ook wel weer blij om thuis te zijn. Twee dagen achtereen een RedHat activiteit is leuk maar dan wil je ook wel weer eens iets anders dragen dan Rood en Paars.
Borrel bij Neeli
27 oktober 2023
Omdat freule Neeli binnenkort ons tijdelijk verlaat om weer voor een aantal maanden in Spanje van het leven te genieten, waren we uitgenodigd om onder het genot van een glaasje en hapje nog even een gezellig-samenzijn te hebben.
En gezellig was het, want tot onze verbazing verwelkomde Neeli ons in een outfit die ons totaal verraste. De volgende dag had ze een bierfeestje en nu stond ze pontificaal in de deuropening haar dirndl jurk te showen. Hilariteit alom en de sfeer zal er direct in.
We lieten ons de zelfgemaakte sangria en lekkere hapjes goed smaken en voor we het ons realiseerden was het alweer tijd om naar huis te vertrekken.
Neeli: Dank voor je hartelijke ontvangst, te extrañaremos, pero seguimos en contacto!
Poffertjes Eten
22 oktober 2023
Zondagmiddag om 14.00 uur kleurde de Poffertjeskraam in Woerden door de freules langzaam vrolijk rood. Eén van de nisjes leek ons wel intiem en er werd dan ook snel verkast van de gereserveerde tafel naar het intieme nisje. Echter, toen we allemaal zaten bleek het toch niet zo handig; Dies kon haar beentjes niet kwijt onder tafel en de andere freules zaten wel erg dicht tegen elkaar zodat het waarschijnlijk problemen zou opleveren bij het prikken van de poffertjes. Dus werd er toch maar verkast naar de eerder gereserveerde tafel. Kortom het duurde even voordat we toekwamen om te bestellen.
Gezellig dat ons groepje werd opgevrolijkt door Gerda, schoonzus van Neeli die Dies en Marian in Spanje hadden leren kennen. Het was alsof Gerda al jaren freule was, zo goed paste ze bij ons.
Uiteindelijk konden we bestellen en genoten we onder het genot van een glaasje wijn van de poffertjes. Ondertussen kwamen er allerlei onderwerpen ter tafel, waaronder het passen van je trouwjurk. Het leverde weer hilarische momentjes op.
Gezelligheid kent geen tijd en nadat we onze koffie op hadden was het alweer tijd om huiswaarts te keren.
Gerda leuk dat je erbij was en je weet: als je in de buurt bent, je bent altijd van harte welkom.
Het is alleen jammer dat er van dit gezellige samenzijn geen foto’s zijn gemaakt. Dies opperde nog wel om een foto te maken maar toen lag er al geen poffertje meer op de bordjes en daarna zijn we door al ons gekakel gewoon vergeten om nog even leuk te poseren.
Volgende keer allemaal even ons best doen om wat plaatjes te schieten.
TUSSEN KUNST EN KITSCH
2 oktober 2023
Vol goede moed en vol verwachting gingen de freules Dies, Marian, Ellie en Neeli richting Amstelveen. Dat Neeli er zin in had werd al direct duidelijk; ze had haar eigen route binnendoor in het hoofdje gepland en reed als een vrouwelijk equivalent van Max Verstappen, met Ellie als co-piloot, die in eerste instantie niet veel in te brengen had. Gelukkig kwam onze coureur bij zinnen en liet ze zich, eenmaal op de snelweg, door haar persoonlijke navi leiden.
Ondertussen babbelden we er vrolijk op los en bedachten we de meest mooie dingen die we zouden kunnen doen van de opbrengst van onze meegebrachte spullen.
Vanuit de parkeergarage was het niet ver lopen naar het Cobra Museum en we kregen direct al verschillende aardige reacties over onze outfit, altijd leuk! Binnen bij aanmelding zagen we best al veel mensen met allemaal een uitdrukking van euforie en met nieuwsgierige blikken naar elkaar kijkend. Voordat wij aan de beurt waren werd er verzocht om de spullen vast uit te pakken zodat er niet teveel tijd verloren zou gaan aan de tafel van de experts.
Dus begon Dies enthousiast haar enorme boodschappentas uit te pakken. Er kwam een beeldig meerdelig zilveren koffiekan-set uit. De kan hoorde op een onderstel dat Neeli handig voor haar op de grond wilde zetten. De man die schuin tegenover haar zat, gaf aan dat het ondersteboven niet zou lukken maar dat had ze zelf ook al door!!!
Afijn nadat deze expeditie goed was afgerond konden we al snel naar binnen, richting de betreffende expert. We hadden toch stiekem allemaal de meeste verwachting van het zilveren spul van Dies want dat vormde de basis van wat we zouden gaan doen van de opbrengst. Dus op naar tafel 10 naar Emiel Aardewerk. We hielden ons uit voorzorg vast aan de tafel en keken hem aan van ‘nou vertel het maar, wat vindt u’. Het eerste wat hij zei: ‘mooi, goed poetswerk gedaan, maar het is geen zilver’. We herhaalden dat laatste allemaal stamelend, geen zilver????? Er volgde nog een uitleg waar het gemaakt was maar eerlijk gezegd kregen we dat niet zo heel goed mee. Daar gingen onze dromen want ook van wat Marian en Neeli hadden meegenomen kon net geen overnachting in het Amstelhotel betaald worden. Had Ellie nu toch maar haar tafeltjes met antieke tegels meegenomen.
Ondertussen was ons gevraagd om vooral niet weg te gaan want we zouden worden opgehaald om als publiek te dienen bij een item dat geschikt was voor uitzending. Nonchalant wandelden we langs de tafels en lieten we ons gewillig fotograferen. Toen kwam de floormanager op ons af en vertelde ons dat we met hem mee konden maar dat bij de opnames WEL onze hoed af moest. We hoefden elkaar niet eens aan te kijken want dat zouden we natuuuuurlijk niet doen. Dus zagen we van het bijwonen van een opname af en gingen we richting lunch waar we, na alle emoties, wel aan toe waren.
De lunch lieten we ons smaken en daarna bracht Neeli ons weer veilig thuis, waarvoor dank!
Het was een bijzondere beleving en we kwamen tot de ontdekking dat wij van ONSCHATBARE WAARDE zijn!!!
Daar gaat ze,
Zo'n stoere freule hadden wij nog nooit gezien..............................
Zondag 24 september was het inderdaad zover, freule Wendie verhuist naar het Hoge Noorden en onder het genot van een feestelijk kopje koffie/thee waren we bij elkaar om haar uit te zwaaien.
We zullen je misssen Wendie, je was een gezellige en liefdevolle freule.
We wensen je heel veel geluk met je geliefden in Nieuwe Pekela en hopen dat je bij een nieuw chapter net zo geniet als wij van jouw genoten hebben.
En.....natuurlijk zie je ons daar in het verre Noorden een keer in vol ornaat verschijnen.
High Tea Boxtel
21 september 2023
Omdat Valérie al vroeg in de ochtend appte dat zij helaas door lichamelijk ongemak niet mee kon, reden we met vier vrolijke freules gezamenlijk richting Boxtel. Onderweg was het best druk maar de goede rijvaardigheid van onze Queen bracht ons keurig op tijd op de plaats van bestemming: Boerderij en Gasterij ’t Dommeltje in Boxtel.
De ruimte was al aardig gevuld met Red Hatters maar we konden nog rustig een vrije tafel uitzoeken. Al snel schoven 2 hoedjes uit Winschoten bij ons aan en niet heel veel later twee appelbijtjes uit Apeldoorn. Het was direct gezellig met elkaar en we raakten dan ook al gauw aan de praat.
De koffie en appeltaart lieten we ons smaken en kort daarna opende Queen Angelique het festijn.
In tegenstelling tot vorig jaar hadden we geen vaste plaats, we konden vrij aanschuiven bij andere hoedjes om elkaar te begroeten en bij te praten, maar we keerden daarna toch weer terug naar onze stamtafel.
Omdat het niet alleen een Gasterij was, waren er ook nog wat koetjes en kalfjes om de benaming ‘boerderij’ recht te doen. Natuurlijk hebben we een kijkje genomen in de stal en met name de kalfjes kregen veel aandacht. Marian lette echter even niet op en voor ze het zich realiseerde stond een kalfje heerlijk op haar jasje te sabbelen.
Inmiddels was de "high tea" klaar gezet en konden we langs lopen om wat lekkers te nemen. Het muzikaal entertainment werd verzorgd door Lotte en Frank van de coverband Tilt. Menigeen waagde zich op de dansvloer en de gezelligheid vierde hoogtij.
Aan alle gezelligheid komt een end en zo ook aan deze dag. Op de terugweg zaten we ruim in de file, reuze druk en hier en daar wat oponthoud. Queen Dies verblikte of verbloosde niet en stuurde ons behendig tussen de witte lijnen naar Woerden, waarvoor dank.
Valérie, heel jammer dat je er niet bij kon zijn. We hebben jou en Ellie gemist, maar hopelijk hebben jullie toch een beetje mee kunnen genieten van de beelden die we jullie hebben doorgestuurd.
CREATIEVE AVOND
7 september 2023
Om 19.00 uur arriveerden we ongeveer tegelijk in Reeuwijk en we hadden er duidelijk allemaal zin in.
De ontvangst door Jaco was allerhartelijkst en onder het genot van een lekkere kop koffie, legde hij de mogelijkheden aan ons uit.
Dies, Neeli en Anja gingen enthousiast aan de slag met kwast en verf. Tineke, Valérie en Marian hadden gekozen een halsketting te maken.
Ellie liep als een soort Akela rond en voorzag ons, getuige van haar artistieke inzicht van goede adviezen. Ook Jaco kreeg in de keuken te maken met haar bekwaamheid de afwasmachine efficiënt in te richten.
De sfeer ontvouwde zich in een echte sisterhood; er werd praktische hulp aangeboden aan degene die het nodig had en het plezier spatte ervan af. Ondertussen deed Ellie nog een leuk voorstel voor een uitje, waar we allemaal direct enthousiast van werden.
De tevredenheid over het eindresultaat van ons gefröbel overheerste, al was het soms met een knipoog.
Jaco liet ons nog meer mogelijkheden van creatieve bezigheden zien, die we wellicht in de toekomst nog eens kunnen doen en de tijd vloog om. Voor we het ons realiseerden waren we alweer op weg naar huis.
Dies dank voor de organisatie van deze gezellige avond.
Zonnestraal Hilversum
27 augustus 2023
Ook nu weer een uitstapje op zondag, dit keer georganiseerd door Tineke.
Sanatorium Zonnestraal was een sanatorium in Hilversum. Het complex was oorspronkelijk bestemd voor diamantslijpers die tuberculose hadden opgelopen.
Het werd ontworpen door de architect Jan Duiker, in samenwerking met Bernard Bijvoet en Jan Gerko Wiebenga en geopend in 1931.
We kregen een vakkundige rondleiding van de gids die op het terrein is geboren en nog steeds woont.
Hij gaf ons veel informatie en de anderhalf uur vloog om. Aan het eind waren we inmiddels wel toe aan koffie/thee en liepen we richting Brasserie waar de andere freules ons vrolijk opwachtten.
Het was weer een gezellige boel aan tafel en waarschijnlijk OMDAT het zo gezellig was kwam er een heerschap naar ons toe die spontaan aanbood foto's van ons te maken.
Dat aanbod werd natuurlijk direct door ons in dank afgenomen. Maarrrrr, op de ene foto zat de hoed van Valérie Dies in de weg en op een andere foto kwam Ellie niet geheel uit de verf. Zij probeerde nog even zich horizontaal op de tafel te poseren maar dat ging toch wel een beetje (klein beetje) te ver. Uiteindelijk is het gelukt een aantal beelden te maken waarop we allemaal goed zichtbaar zijn.
Na een heerlijke lunch reden we weer richting huiswaarts om, ieder op eigen wijze, verder te genieten van de zondagmiddag.
Tineke hartelijke dank voor de organisatie.
Vaartochtje over de Vecht
13 augustus 2023
Eindelijk kon dan dit uitje doorgaan nadat het wegens de slechte weersomstandigheden was uitgesteld. Omdat we met 7 Freules waren reed zowel Marian als Neeli met een volle auto naar Vreeland.
Het laatste gedeelte van de autorit voerde ons over een nogal smal weggetje en plotseling zag Marian een klein geel monster voor zich rijden. Zoals ze al vermoedt, was het Neeli en dus probeerde Marian haar aanwezigheid kenbaar te maken door met de autolichten te seinen. Ook zwaaiden Valérie en Wendie uitbundig maar het werd allemaal niet opgemerkt. We houden het er maar op dat de concentratie lag op eventuele tegenliggers en zo kwamen we dus gezellig allemaal tegelijk aan en waren we blij elkaar weer te zien.
Omdat het nog wel even duurde voordat we vertrokken, was er alle gelegenheid om Anja en Valérie officieel als freule welkom te heten wat onze Queen Dies met verve deed. De nieuwe freules spraken hun dankwoord uit alsof ze nooit anders gedaan hadden en zo bestaat ons chapter dus nu uit 8 freules.
Om 13.00 uur kwam schipper Eric met het MS ‘Onze Ouwe’ aanvaren en konden we aan boord. Er waren nog 5 andere passagiers die binnen plaats namen en wij konden met elkaar op het open achterdek zitten.
We werden met heerlijke koffie (waren we er echt aan toe) en een lekkere punt appelgebak welkom geheten en de schipper zette koers richting Weesp.
Onderweg zagen we leuke stulpjes en als een stulpje minder goed oogde, zag Wendie onmiddellijk mogelijkheden om het te verbouwen. Dat zal wel komen omdat zij inmiddels groot grond bezitter is in het Groningse en daar grootste plannen heeft haar nieuwe domicilie aan te passen aan de huidige normen.
Ondanks ons gebabbel waren we ons ook bewust van de omgeving en zwaaiden we enthousiast naar passerende boten.
Na een uurtje varen bracht schipper Eric ons een mand met lekkere broodjes, croissants en krentenbolletjes, voldoende beleg en 2 soorten salades. Ook de koffiekan werd opnieuw gevuld en zo gingen we weer richting ons startpunt waar we om 13.00 uur afmeerden.
We kunnen terugzien op een gezellig tochtje en zijn weer op de hoogte van een ieders wel en wee. Wel jammer dat Tineke er niet bij was maar die zien we gelukkig weer bij ‘haar’ uitje in Hilversum
Paëlla avond
30 juni 2023
Hier hadden we echt naar uitgekeken, dus het ontbijtje deden we sober en enkelen hebben de lunch overgeslagen om met volle teugen te genieten van de paëlla die Neeli had beloofd.
Om vijf uur verwelkomde onze gastvrouw ons hartelijk met een glaasje bubbels en een plank met lekkere tapas. Op de stoelen lagen Spaanse schorten klaar om onze outfit te beschermen in het geval dat er hapjes paella niet in de mond belandden; je weet maar nooit op onze leeftijd.
Aan gespreksstof geen gebrek en voor we het in de gaten hadden, kwam de pan met het heerlijks op tafel en onze glazen werden gevuld met (natuurlijk) eigen gemaakte sangria. Dat er gesmuld werd was duidelijk, het smaakte echt heerlijk. De sfeer was bijzonder met een lach en een traan en we voelden de verbondenheid met elkaar.
Zo naderde naar ons idee snel de tijd om weer naar huis te gaan. Edith had aangegeven te stoppen met de Red Hat Society en een andere koers te willen inslaan. Dit was dus haar laatste aanwezigheid bij ons chapter. Edith we wensen je het allerbeste met de door jouw gewenste nieuwe koers.
En zo kwam er een eind aan dit bijzonder en gezellig samenzijn. Neeli onze dank voor deze voortreffelijk georganiseerde avond.
Koffie ochtend bij Ellie
16 mei 2023
Deze ochtend verwelkomden we onze nieuwe Freules Anja en Valérie onder het genot van koffie met verjaardag lekkers van Dies.
We misten helaas 3 Freules van ons chapter, Neeli ligt nog onder de Spaanse zon, Tineke spreekt alleen nog Duits en Edith was druk bezig om haar Grieks op te halen.
We vertelden allemaal iets over onszelf, hetgeen toch verhelderend werkt. Bovendien geeft het ook aan hoe de sfeer in ons chapter is, nl. gezelligheid en vrolijkheid, maar ook een luisterend oor en omzien naar elkaar. Kortom we kregen het idee dat het woord 'nieuw’ al gauw achterwege gelaten kon worden.
Voor de voorstellen om een crea-uitje en een vaartochtje te organiseren werden gelukkig data gevonden waarop de meesten van ons de agenda nog vrij hadden.
Zo hebben we weer een aantal leuke vooruitzichten en we kijken uit naar de terugkomst van Neeli na haar lange overwintering in Spanje.
Het was wederom heel fijn om weer bij elkaar te zijn, want ook zo'n koffie ochtend is toch iedere keer weer leuk en gezellig.
Singer Museum Laren
28 april 2023
Voor enkele freules was dit het tweede uitje in één week, niet verkeerd.
Nadat we Edith en Wendie in de Meern hadden opgehaald, reed Dies ons vlotjes onder aanvoering van haar persoonlijke navi Ellie naar Laren. Er was bij aankomst wel een probleempje want het bleek dat er op de parkeerplaats geen plekje vrij was en ook in de directe omgeving was in eerste instantie geen plekje te vinden waar Dies haar bolide in kon prikken. Dies opperde om ons af te zetten bij het museum en dan zelf maar rondjes te rijden totdat....... ja hoor plotseling zagen we allemaal een vrije plek en soepeltjes draaide Dies de vierwieler strak in.
Onderweg lopend naar het museum kregen we al snel van een stel Larense heren complimenten over onze outfit. In het museum was het gezellig druk en we besloten om maar direct de tentoonstelling van Kees van Dongen te gaan bekijken. Maar niet alleen de schilderijen werden door de bezoekers met aandacht bekeken, ook wij oogsten bewonderende blikken. Dies werd door een dame aangesproken die duidelijk geïnteresseerd was in wie wij waren. Het werd een alleraardigst gesprekje en gelukkig had Marian een visitekaartje bij zich dat in dank werd aangenomen. Nu maar afwachten.
Na ruim een uur waren we wel toe aan koffie en liepen we naar de serre waar we ons vorstelijk installeerden, klaar voor koffie. Omdat het wel wat lang duurde voordat er iemand langs kwam, stapte Ellie kordaat op de koffiedame af. Helaas... de machine had het begeven dus geen koffie. Toen maar naar de auto gelopen om naar het Papageno huis te rijden voor een heerlijke lunch. Stichting Papageno is een initiatief van Jaap en Aaltje van Zweden die deze stichting hebben opgericht om hun zoon Benjamin en andere jongeren met autisme te helpen in hun ontwikkeling.
Na de lunch kregen we van de kok nog een kleine rondleiding door dit enorm grote pand om zo een idee te krijgen in wat voor omgeving de bewoners wonen.
Op de terugweg koos Dies toch maar voor de mechanische navi uitvoering en reed ze ons feilloos tussen de witte lijnen naar huis.
Al met al weer een gezellig samenzijn met dank aan Ellie voor de organisatie.
CONVENTIE ‘HAT GIET OAN’/HET FRIESCHE HAAGJE
25 april 2023
Ondanks het drukke verkeer vertrokken we vanaf de Meern op de afgesproken tijd richting het hoge noorden. Allengs we verder noordwaarts kwamen werd het rustiger op de weg en reden we geheel relaxed, gezellig babbelend door.
Aangekomen bij de parkeerplaats zag het rood van de hoedjes, zelfs de buschauffeur die de trein reizende dames van het station naar het stadion bracht had een rode muts op, fantastisch!
We werden hartelijk verwelkomd door het chapter 't Friesche Haagje en omdat de Red Hat Society 25 jaar bestaat, kregen we een mooie button aangereikt met passende tekst.
Binnen was het een drukte van jewelste en het was even geduldig wachten totdat we een kopje koffie met wat lekkers konden bemachtigen. Op zich niet zo erg want we zagen natuurlijk diverse hoedjes met een bekend gezicht en konden zodoende even kort gedag zeggen.
Na de koffie zochten we een plekje waar we goed zicht hadden op het podium. Djembé Mustafa trommelde er vrolijk op los en we werden verzocht zo af en toe luide, maar voor ons niet geheel duidelijke, woorden met hem mee te galmen. Gezellig was het wel en de stemming zat er dan ook snel in.
Queen Afrodyn verwelkomde ons daarna en kondigde burgemeester Tjeerd v.d. Zwan aan. Dit is de laatste keer dat hij in functie aanwezig is en hij werd als dank voor zijn jarenlange inzet voor de Red Hat Society verrast door zijn vrouw die als een echte Redhatter op het podium verscheen. Hilariteit alom natuurlijk want hij was echt verbaasd. Queen Afrodyn overhandigde hem tenslotte een mooie foto waar hij samen met zijn eerste kleinkind op was afgebeeld. Nadat Tjeerd het festijn had geopend volgde er een optreden van de cabaretgroep 'Twee Recht Twee Averecht’.
Hun voorstelling "Valse Trek” zit vol met hilarische sketches, invliegers, opvliegers en uitvluchten. Het leven van alledag wordt met een knipoog en de nodige kwinkslagen flink op de hak genomen. Na het eerste uur van hun optreden was het tijd voor lunch en bezoek aan de kraampjes. Tijdens deze 'pauze’ had iedereen de gelegenheid bekenden te ontmoeten en even bij praten. Na de pauze vervolgde de cabaretgroep hun voorstelling en wederom was het lekker veel en hard lachen.
Vervolgens werden we voorbereid op een samenzang onder leiding van Maestro Musica Etty. Allemaal moesten we gaan staan en werd met ons de techniek van het ademhalen voor het zingen geoefend. Toen de Maestro het goed genoeg vond (we deden dan ook onze uiterste best) konden we gaan zingen. We waren snelle leerlingen want al gauw vond Etty het tijd voor het canon zingen van het lied. En zie daar, of liever gezegd hoort zegt het voort, de eerste keer ging het direct goed.
Wat kan een mens toch blij worden van een complimentje.
Het was een leuke belevenis, maar we vonden het nu ook wel welletjes want we roken de bitterballen in het vet al en de maagjes knorden zo nu en dan.
Voordat de bitterballen uit het vet kwamen werd het podium alweer gevuld, ditmaal met het shantykoor de Feanwiven, een koor dat leuke nostalgische liedjes ten gehore gaf. Er werd gezellig meegezongen voor zover dat kon, want als je net bezig was om een voorbijkomende bitterbal te verorberen, lukte dat meezingen niet echt.
Hierna was het tijd om de vlaggenstok door te geven, ook het stokje van de Queenslunch moest nog worden overhandigd. Queen Dies gaf met verve het stokje door aan de Queen van de Rode Parels te Uden en gelukkig kon Queen Afrodyn ook haar stokje doorgeven aan Nijmegen die volgend jaar de Conventie gaat organiseren.
Nu was het toch echt afgelopen en gingen we richting uitgang, we kregen allemaal een goed gevulde leuke goodiebag en er stonden bekertjes met een gekoeld watertje klaar om nog een laatste slokje te nemen alvorens iedereen weer huiswaarts keerde.
De terugweg verliep vlotjes, we waren wel wat stiller dan op de heenweg constateerde Dies. Niet zo vreemd na een lange dag vol indrukken en vooral een dag vol plezier en gezelligheid.
Lunch Brouwcafé De Molen Bodegraven
24 maart 2023
Omdat door verschillende omstandigheden het geplande bezoek aan het Coda Museum Apeldoorn niet kon doorgaan, zijn we gezellig naar Bodegraven gereden naar het Brouwcafé de Molen alwaar Wendie een tafel had gereserveerd.
Nadat we de ‘Open Dag’ hadden doorgenomen, gingen de gesprekken al gauw over een ieders welzijn en zodoende waren we snel op de hoogte van elkaars reilen en zeilen.
Natuurlijk hopen degenen die nog geen kennis gemaakt hebben met Anja haar snel te ontmoeten en we kijken allemaal uit naar de terugkeer van Neeli zodat ons chapter weer compleet is.
Er werden verschillende ideeën geopperd voor een uitje. Het voorstel van Ellie om in april naar het Singer Museum in Laren te gaan werd enthousiast ontvangen.
Marian zal verder uitzoeken wat de vaarmogelijkheden in omgeving Weesp zijn in de maand juli. Ellie en Tineke deden de suggestie om te informeren naar een ‘varend huisje’. Enkele jaren geleden hebben zij eens zo’n tochtje gedaan en hebben hier goede herinneringen aan.
Inmiddels was het eten geserveerd en op sommige borden lag een portie dat ons frêle freules wel heel erg groot leek. Maar kennelijk hadden de meesten van ons niet ontbeten en hebben we bijna allemaal keurig ons bordje leeg gegeten.
Na nog een heerlijk kop koffie vertrokken we weer richting huis.
Het gaf weer een goed gevoel om zo bij elkaar te zijn.
REIS NAAR CALPE, SPANJE
7-11 februari 2023
Met 40 minuten vertraging vertrokken we richting Calpe. De verschillende apps voor de weersverwachting varieerden van stralende zon tot dikke regendruppels. Het zou een bizarre vlucht worden want er kwam een dame naast ons zitten die in eerste instantie lekker een tukje deed en wakker werd toen de koffie langs kwam.
We raakten al snel met elkaar aan de praat en ze vertelde dat ze uit een klein ‘dorpje’ kwam. Bij navraag zei ze dat ze in Oudewater woonde. De verbazing van ons alle drie was groot, maar zou nog groter worden. Natuurlijk vroeg ze of Marian bepaalde mensen kende en noemde een naam van haar buurman op de volkstuin. Het bleek dat deze man de buurman is van Marian, alom hilariteit! Maar dat was nog niet alles. We kletsten gezellig verder en op een bepaald moment vertelde Dies dat ze in het verleden regelmatig naar haar tante in Javea ging. Nu bleek dat onze ‘buurvrouw’ daar geboren was. Onze verbazing werd hierdoor natuurlijk nog groter. We vertelden waar we naar toegingen, naar wie en vertelden enthousiast over ons rodehoeden-chapter. Omdat ze zo geïnteresseerd was hebben we haar ons kaartje gegeven en verteld dat we ook een website hebben. Voor we het ons realiseerden werd de landing ingezet en namen we afscheid van elkaar.
Buiten stonden Neeli en Gert al op ons te wachten en reden we vlotjes naar Calpe. De dagen die volgden waren één en al gezelligheid en Neeli had voor iedere dag een uitje op het programma. We hebben o.a. gezellig bij een Deutsche Bäckerei een heerlijk ontbijtje gedaan, lekker tapas gegeten in Benidorm, waar je overigens nog niet dood gevonden wil worden, en nog meer lekkers in verschillende restaurantjes.
En thuis heeft Neeli een keertje een zalige scampi-avond georganiseerd opgeluisterd met haar schoonzus en zwager. Het plezier spatte ervan af, Dies en Neeli konden het niet laten om een dansje te doen.
We hebben o.a. het leuke stadje La Vila Joiosa bezocht en zijn naar Benidorm gereden waar we ons vergaapten aan de soms wel heel hoge en bijzondere gebouwen met appartementen en konden ons voorstellen dat het in de zomer hier een gekkenhuis moet zijn. Niet echt iets voor ons, maar goed dat we nu een indruk hebben gekregen.
Neeli wist een prima adres om paella te eten maar dat was wel hoog in de bergen. Schoonzus en zwager wisten ook van dit adresje en dus gingen zij ook gezellig mee. Onderweg troffen we een 20-tal wielrenners met de bezemwagen erachter. Het stijgingspercentage bedroeg op een zeker moment 17% en de sportievelingen trapten zich helemaal de tandjes. Passeren kon natuurlijk niet, dus er zat niets anders op dan erachter te blijven en af en toe even te stoppen. Gert is met vlag en wimpel geslaagd voor de hellingproef die hij verschillende keren moest afleggen. Eenmaal boven gekomen bleek het restaurant dicht wegens verbouwing. Jammer, jammer maar Neeli beloofde ter plekke dat zij in Nederland voor de freules paella klaar zal maken en daar kijken we nu al naar uit! We genoten nog even van het uitzicht en maakten rechtsomkeert. Bijna beneden aangekomen zagen we een restaurantje (Casa Susi), dat leek ons wel wat. De mannen gingen even binnen kijken en kwamen ons al gauw halen. Volgens Belgische gasten die er zaten was het een prima tent. Nou dat bleek inderdaad, de gastvrouw sprak natuurlijk Spaans maar doorspekt met Nederlandse woorden en de bediening was uitermate vriendelijk en (niet onbelangrijk) het eten was heerlijk.
De laatste dag hebben we het oude centrum van Calpe bekeken. Je kon met de roltrap omhoog en dat was niet alleen heel bijzonder zo midden in de stad maar ook comfortabel want de straten zijn behoorlijke kuitenbijtertjes. Gelukkig scheen het zonnetje en konden we zowaar op een terrasje koffie drinken voordat we ons galgenmaal bij een Italiaan zouden nuttigen.
Ruim op tijd werden we afgezet bij het vliegveld en konden we rustig aan doen met inchecken en nog een koffietje doen voordat we het vliegtuig instapten.
Het waren heerlijke dagen, veel gelachen en Neeli en Gert hebben ons reuze verwend, waarvoor nogmaals DANK.
THEATER VOORSTELLING VAN ‘DE MEIDEN VAN TOEN’: “Leven Nu” in het Kloostertheater Woerden
26 januari 2023
Om even voor 20.00 uur troffen we elkaar in de hal van het Kloostertheater, getooid met een bescheiden rood hoofddeksel.
Tot onze verrassing stond er bij binnenkomst op alle stoelen een rijk gevulde goodiebag. De voorstelling was uitverkocht en de bezoekers waren voornamelijk vrouwen tussen 30-40 jaar, echt meiden van nu.
De meiden van toen vertellen over de vrouw van nu. Ze geven een kijkje in het leven van 3 jonge vrouwen. Verwachtingen, twijfel, overwinningen, relatie, teleurstellingen en ietwat overdreven huilbuien.
Moedig en gewapend met een grote dosis humor, trotseren zij allerlei levensverwachtingen.
De voorstelling confronteert en laat je lachen. Aangevuld met liedjes met humor, liedjes die je raken of gewoon een vrolijke noot. Kortom een feel good voorstelling.
Na afloop genoten wij nog even van een glaasje en praatten wat na over de voorstelling.
Gezellig dat we weer uit waren met elkaar maar sneu dat Ellie er niet bij kon zijn en natuurlijk misten we Neeli ook.
HIGH TEA KLOOSTERHOEVE TER GELEGENHEID VAN EENJARIG BESTAAN FREULES VAN WYRDA
4 januari 2023
En toen was er zomaar een jaar voorbij! Dus reden we naar Harmelen om dit heugelijke feit te vieren met een High Tea in de Kloosterhoeve
Een jaar waarin we aardig wat hebben beleefd en gedaan met elkaar en twee nieuwe freules hebben mogen verwelkomen.
Naast de landelijke activiteiten zijn we met elkaar naar Scheveningen (2x), den Bosch, Utrecht, Geldermalsen, Soestdijk, en Schoonhoven geweest. Hebben we een boottochtje gemaakt met de Second Hand Hatters, gefröbeld en met elkaar een mooie verhalenavond beleefd. Eén van de hoogtepunten was zeker de Queenslunch die we, als klein chapter, hebben georganiseerd. Ons enthousiasme kende bijna geen grenzen.
Om 13.00 uur zaten we met elkaar gezellig bijeen om ons de heerlijkheden te laten smaken. Na elkaar wat bijgepraat te hebben, kregen we van onze Queen Dies een rood gastendoekje met daarop onze freule-badge geborduurd. Dit presentje viel bij ons allemaal goed in de smaak (nogmaals dank hiervoor Dies). Bij dit pakketje zaten ook twee labeljes met daarop verschillende teksten. De bedoeling was om iets te vertellen over wat er op deze labeltjes stond. Er was keuze tussen iets persoonlijks of het labeltje met een wat luchtigere tekst.
Het siert ons toch allemaal dat eenieder koos voor de persoonlijke tekst. De openheid en het zich kwetsbaar durven op te stellen, maakte mooie gesprekken los. Het werd door ons allemaal als heel mooi en warm ervaren. Wat een rijkdom om zo respectvol met elkaar om te gaan en wat zijn we een hechte groep geworden. Maar net zo belangrijk: we hebben ook heerlijk gelachen. Dat is nou juist het mooie van ons chapter. Natuurlijk hebben we Neeli gemist maar zij krijgt binnenkort bezoek van de Queen en de Vice en gaan we daar in Spanje dit feestje een klein beetje overdoen.
Tot slot complimenteerde Ellie Dies. Zij heeft zich een echte Queen getoond, een tomeloze inzet, ondanks zo af en toe gehinderd door lichamelijke ongemakken. Het is fijn om zo'n Queen te hebben; attent, alert, snel reagerend en last but not least emphatisch. Als dank overhandigde Ellie haar een prachtig boeket bloemen en alsof dit nog niet genoeg was had Ellie ook nog voor de 'oude' en 'nieuwe' Vice een heerlijke doos bonbons. Wat een verwennerij allemaal, lief gedaan Ellie.
Met een heel goed gevoel sloten we hiermee ons samenzijn af en vertrokken we weer richting huis.
Dat het maar een mooi Freule jaar mag worden!
OUWEHANDS DIERENPARK
23 mei 2022
Omdat helaas Dies niet mee kon, was Ed zo aardig om het door haar gemaakte lapje naar de afgesproken vertrekplek te brengen. Er was door de organisatie gevraagd een lapje van je chapter te maken met speciale afmetingen en mee te nemen voor de te maken quilt, die later als dank cadeau wordt aangeboden aan de directeur van de dierentuin als herinnering aan deze dag.
Gewapend met plu, regenjas en poncho vertrokken Wendie en Marian opgetogen richting Rhenen. Onderweg veel plezier en we hadden volop gelegenheid om elkaar bij te praten.
Aangekomen op het parkeerterrein van de dierentuin was er al flink veel Rood en Paars te zien en dat vond Wendie direct leuk. Logisch, haar eerste uitje en ik herinnerde mij goed dat ik diezelfde euforie voelde bij mijn eerste uitje.
We werden opgewacht door vrolijke Redhatters gewapend met grote rode stokken waaraan crepepapieren rozetten waren bevestigd en zelfs onderaan een rode fietsbel (??? ook leuk maar het werkelijke nut is ons ontgaan). Omdat deze ladies onze bewegwijzering bleken te zijn was de fietsbel waarschijnlijk bedoeld om dames te waarschuwen bij het foutief afslaan van de aangegeven beginroute. Maar zeg eens eerlijk, zouden RedHatters luisteren naar een bel?
Afijn, na het inchecken waar we een uitrijkaart en een giftcard kregen, dus op naar de koffie want daar was Wendie ontzettend aan toe. Ondertussen hadden Queen Tini en Vice Queen Daisy van de Secondhandredhatters ons ontdekt en waren we al snel gezellig aan het babbelen. We kwamen langs de Cubaanse flamingo's waar we het aantal moesten tellen/schatten en dit met onze naam en chapter schrijven op een kaartje en inleveren. Degene(n) die het juiste aantal hadden geraden en de jarigen werden na de zeehondenshow bekend gemaakt en mochten met de oppasser mee om het voederen van de gorilla's van heel dichtbij mee te maken.
Daarna eindelijk richting koffie. Wendie had reeds aangegeven op de parkeerplaats dat ze snakte naar koffie. Maar oh jee, toen we in de rij stonden voor dat lekkers vroeg Marian of ze ook het 'lapje van Dies' had meegenomen uit de auto. Antwoord: NEE, dus zat er niets anders op dan terug te lopen naar de auto en dat was heen en weer minstens 1 km en dat zonder een slok koffie. We vonden het dan ook een hele prestatie dat ze op tijd terug was voor de zeehondenshow in de Blue Lagoon, gewapend met het door haar zo verlangde bekertje koffie.
We dachten dat het niet zo handig zou zijn om vooraan te gaan zitten want er zou wellicht best flink gespetterd kunnen worden en dus gingen wij tactisch naar de bovenste rij waar we een rugleuning hadden wat ook meer zitcomfort gaf.
Na de show vertelde directeur Marcel Boekhoorn het een en ander over de dierentuin en natuurlijk over de reuzenpanda's.
Hierna maakte de bij de RedHatters bekende fotograaf Wim Bak de gewenste groepsfoto's en werden we verzocht rij voor rij naar buiten te gaan voor het overhandigen van de lapjes en voor het maken van de bijbehorende foto.
Daarna gezellig met elkaar als eerste op naar de reuzenpanda's. Maar ach wat een luie donders, het enige wat bewoog was 1 oor. Dus toen maar door om de andere dieren te bewonderen. Echter onderweg verwonderden we ons zoveel bekende gezichten te zien wat resulteerde in het om de 10 meter stilstaan om elkaar "even" te begroeten en naar elkaars welzijn te vragen.
Om half 2 moesten de winnaars en jarigen zich melden om met de oppasser mee te gaan naar het dak van het verblijf van de gorilla's en zochten de overig geïnteresseerden een plekje beneden voor de glazen wanden van het gorillaverblijf. De oppasser gooide bleekselderij en andere groenten op het dak (bestaande uit gevlochten stalen kabels) van het verblijf. De al wachtende kanjers peuterden dit lekker ertussen uit en stelden zich al etende duidelijk op voor ons die beneden stonden, zodat we allemaal een goed zicht hadden en er naar hartenlust gefotografeerd werd.
Bij nader inzien hadden de uitverkorenen minder goed zicht dan de overige hoedjes.
Ondertussen hadden we wel trek gekregen. Tini had ergens gezien dat je ook poffertjes kon eten, maar waar was dat ook alweer? Plattegrond erbij genomen, maar ja kaartlezen is ook een vak.
Natuurlijk hebben we het gevonden met dank aan Wendie, die we op een gegeven moment maar als makke schapen volgden. We lieten het ons smaken en bedachten ondertussen dat we toch nog wel de olifanten en ijsberen wilden zien. Ook de weg hier naar toe vergde weer de nodige inzichten om de plattegrond te lezen. Wat er met de beesten aan de hand was, weten we niet maar ook de olifanten stonden pas op de plaats met af en toe een heen en weer zwaaiende slurf. De ijsberen zaten te zitten tot er eentje dacht dat zo weinig actie toch wel sneu voor ons was en sloofde zich uit door diverse keren zich in het water te laten plonsen. We waren helemaal verrukt met zoveel actie. Geheel tevreden stelde Wendie voor richting huis te gaan om zo mogelijk voor de spits thuis te zijn.
Tini en Desiree bleven nog even om het optreden van Queen Gertje in het Jungle-restaurant mee te maken.
Kortom een gezellige dag waar 225 RedHatters aanwezig waren en waarbij de plu, regenjas en poncho gelukkig niet nodig waren.
WORKSHOP NATUURLIJKE PRODUCTEN/KRUIDENTUIN GELDERMALSEN
17 Juni 2022
Om half 12 vertrokken Dies, Marian en onze nieuwe freule Neeli van de Utrechtsestraatweg naar Geldermalsen met Ellie aan het roer. Wendie en Edith hadden afgesproken op de carpoolplaats in de Meern, echter dat bleek toch niet zo eenvoudig als het in eerste instantie was, maar gelukkig hebben ze elkaar op tijd gevonden en konden ook zij vertrekken naar Geldermalsen.
De reis verliep vlotjes en we arriveerden zo'n 20 minuutjes te vroeg. Gelukkig vond Yolanda, die de workshop verzorgde, het geen probleem en konden we plaats nemen aan een tafel in de schaduw en wachtten we op de komst van Wendie en Edith. Zij arriveerden keurig op tijd en hadden zelfs gelegenheid gehad om tevoren nog even in de supermarkt een lunchsalade te kopen en voor ons als extra twee flessen gevuld met heerlijke smoothies. Dank hiervoor, erg lief!
Yolanda had voor ons een koek gebakken in de vorm van een Zeeuws kno(o)pje, verwijzend naar haar roots (maar wat ook een bloemetje is) en versierd met framboosjes en bloemetjes daarmee een link leggend naar onze rode hoedjes. Het begon dus al goed.
Yolanda vertelde enthousiast over haar kruidentuin, diverse soorten maceraat/kruidenolie en wat we in deze workshop zouden gaan doen. Door haar enthousiasme aangestoken gingen we onder haar leiding de tuin in en konden we diverse bloemetjes proeven, plukken en in ons potje verzamelen. Hierop konden we naar keuze olijfolie, walnotenolie of een mix gieten en was het geheel klaar om mee naar huis te nemen, het daar zo'n 3 weken te laten 'trekken' alvorens de olie gezeefd kan worden en klaar is voor verder gebruik.
We gingen verder met het maken van de kruidenzalf en konden gebruik maken van etherische oliën die door Yolanda werden aangeboden. Gretig gingen we aan de slag en wogen bijenwas af op een piepklein weegschaaltje, mengden dit met olijf- of walnotenolie en verplaatsten ons met het bekertje naar binnen om de bijenwas hierin te laten smelten. Daar werd fanatiek geroerd in de bekertjes totdat de was gesmolten was en we het al roerend iets moesten laten afkoelen om dan de 8 druppeltjes etherische olie naar keuze toe te voegen en zie daar het wonder: er ontstond een zalfje dat we voorzichtig, gelijk een apothekersassistente, in een heel klein potje konden doen.
Yolanda had ook nog iets leuks om te bekijken: met een kabouterloepje konden we de kern bekijken van de goudsbloem. En, oh wat verrassend, zagen we gedetailleerd de structuur van het hart van de bloem en leerden dat er meer te zien is dan het blote oog in eerste instantie kan waarnemen.
Als laatste 'opdracht' vervolgden we de workshop met het maken van een kruidige-olie roller en hadden we de keuze iets te fabriceren om muggen op afstand te houden of iets te maken wanneer je toch door die prikdingen overvallen was. Wederom werd fanatiek de olie precies afgemeten in het maatbekertje, de druppeltjes etherische olie geteld en vervolgens in een flesje gegoten afgedicht met een rollertje en dop en werd er beheerst geschud.
Enigszins vermoeid door alle informatie en acties zaten we tevreden relaxed achterover in onze stoelen en trakteerde Yolanda ons op een verfrissend glas water gevuld met framboosjes en een stukje citroen.
Neeli gaf aan dat zij erg van haar eerste uitje had genoten en hoopte dat er nog vele zouden volgen, wat wij allemaal van harte beaamden.
Bepakt met ons potje maceraat, potje zalf en flesje anti mug namen we afscheid van Yolanda en dankten haar voor deze leuke middag. Ellie bracht ons weer veilig in Woerden en konden we allemaal thuis deze gezellige dag overdenken
MUSICAL ONE IN AALSMEER
18 JUNI 2022
Precies om half 2 vertrokken Tineke, Neeli en Marian uit Woerden met als coureur Dies aan het stuur. De reis verliep vlotjes, dat kwam mede omdat we gebruik maakten van de busbaan in Aalsmeer, dat scheelt natuurlijk aanzienlijk in tijd! Op de parkeerplaats zagen we al veel rode hoedjes en liepen we in opperbeste stemming naar binnen. Nadat we een foto van ons hadden laten maken, kon Neeli de door haar gebakken cake afgeven. Ieder aanwezig chapter was tevoren gevraagd een eigen gebakken cake/taart mee te nemen voor de crew als dank voor de uitnodiging aanwezig te zijn bij de honderdste voorstelling van de musical. De aangeboden koffie opgevrolijkt met 2 macarons in de RedHat kleuren, smaakten ons uitstekend.
Toen een ieder zijn plaats had gevonden was er een publieksentertainer en moesten wij op verzoek lachen, applaudisseren en uitbundig juichen. Dit alles in het kader van de 100ste voorstelling waarvan opnames zouden worden gemaakt en dit alles gemixt zou worden bij de montage.
De musical ONE vertelt het verhaal van een verboden liefde tussen de stoere arbeider Amon en de rebelse prinses Mira in het oude Egypte. Bij deze show is het publiek niet alleen toeschouwer maar bevindt het zich midden in het centrum van de actie! Het is een bijzondere musical vol acrobatiek en de muziek vertelt het verhaal van volmaakte liefde en eenheid tussen twee mensen. (ONE). Grote schermen bevinden zich aan de zijkanten van de zaal maar ook aan het plafond. Door de LED panelen wordt het een echt visueel spektakel. Het decor bestaat volledig uit bewegende delen en wordt voortdurend aangepast tijdens de voorstelling. De acrobaten en free runners vertonen naast, boven en voor het publiek de meest verbazingwekkende acrobatische hoogstandjes/stunts.
In de pauze werden we getrakteerd op een glaasje, nootjes en borrelhapjes. De hapjes stonden op een grote schaal maar het bleek dat deze hapjes niet op iedere tafel waren geserveerd. Iemand kwam vriendelijk vragen of zij met de schaal 'even' langs haar tafel kon gaan. Er was enige twijfel maar uiteindelijk vonden we het geen probleem. Hoewel.......de hapjes hebben we niet meer terug gezien en dus met enigszins knorrige maagjes gingen we weer naar onze plaatsen voor het tweede gedeelte.
Na de voorstelling werd er een groepsfoto gemaakt en werd al het eigen baksel gretig door de crew geconsumeerd.
We besloten richting huis te gaan. Dies had voor aanvang van de voorstelling met het parkeerkaartje een uitrijkaart uit de automaat getrokken.
Toen we eenmaal bij de slagboom stonden, dachten wij dat we deze hindernis soepel zouden nemen. Neeli, Tineke en Marian wezen Dies erop het juiste kaartje (maar welke van de twee was dat??) in het gleufje te doen. Maar Dies zei dat ze geen gleufje zag en de andere freules riepen opgewonden dat er natuurlijk ergens een gleufje moest zitten. Nee dus. Uiteindelijk is Tineke dapper uitgestapt en heeft op de hulpknop gedrukt. De slagboom opende zich toen spontaan en in haar haast om in te stappen (Dies was al voorbij de slagboom gereden) stootte Tineke haar mooie hoofdje tot 3x toe. De file achter ons was ongetwijfeld opgelucht dat we deze hindernis eindelijk hadden genomen. Chapeau dat men niet ongeduldig heeft getoeterd.
Vertrouwend op de navi reed Dies richting huis, maar oh help daar dook een volgend probleem op: wegomleiding en ja hoe nu verder...... rechts af riep Neeli wat Dies onmiddellijk deed. Marian vond het vreemd dat we opeens door een brommer werden ingehaald en aan het eind van de weg zagen we hoe dat kon: we reden op het fietspad. Maar.... oh wat fijn de navi had ons inmiddels weer in het vizier en snel zagen we borden met richting 'Woerden'. Vlotjes maar wel wat laat (het was inmiddels 18.30 uur) arriveerden we in onze vertrouwde omgeving.
Het was een heerlijke dag vol gezelligheid, spektakel en formule 1-achtige acties.
VAARUITJE DE RIJP
17 juli 2022
De weergoden waren ons gunstig gezind, met 26 graden en een zonnetje wisselend met wat lichte bewolking beloofde het een prima dagje te worden.
Edith reed ons (Dies en Marian) vlotjes naar de plaats van bestemming maar op de bewuste parkeerplaats was het even zoeken naar de dames van de secondhandredhatters maar gelukkig zagen we al snel Desiree uitbundig zwaaien.
Gewapend met o.a. een quiche, die Ellie zo lief voor ons had gemaakt, en diverse salades gingen we heel soepel aan boord. Onze stuurvrouw was Dorethy en voordat we de haven uit gingen, toonde zij haar vaarkunsten door eerst met de boot rond te draaien. Altijd handig om te weten hoe groot de draaicirkel van zo'n gevaarte is.
De Eilandspolder is een laagveen-achtig prachtig natuurgebied met mooie doorvaarten. Omdat het hier over het algemeen nogal ondiep is, kregen we de wijze raad om de schroef van de boot af en toe kort in de achteruit te zetten zodat de eventuele smurrie weer los van de schroef zou komen en zodoende zou worden voorkomen dat de boot stil kwam te liggen. Ook hadden we voor de zekerheid en lange stok meegekregen om ons in noodgevallen uit het riet te duwen en/of los te krijgen.
De andere ladies vertelden ons dat zij dit vaaruitje al jaren deden en het nog steeds iedere keer toch spannend was om het bewuste eiland te vinden waar we zouden aanmeren. Dit bleek ook nu weer het geval, maar op het water zijn de mensen elkaar uiterst behulpzaam en waren er twee boten met jongelui die ons voor de laatste meters de weg wezen.
De eigenaren Co en Lies stonden al naar ons uit te kijken en heetten ons hartelijk welkom.
Wat een leuke plek om aan te meren en te picknicken. Snel werd de tafel gedekt met allerlei meegenomen lekkers en konden we het ons allemaal laten smaken.
Voordat we weer vertrokken, konden we zelfs onze blaas legen op een heus toilet. Echter.....
voor het doorspoelen moest een gieter gebruikt worden die met water uit de sloot moest worden gevuld. Desiree vulde uiterst lenig de gieter en samen met Marian constateerde zij dat onze blaasinhoud in dezelfde sloot uitkwam. Maar goed, dat hoort er allemaal bij en we zijn niet voor een kleintje vervaard.
Nadat alles weer was ingepakt, vertrokken we opgewekt om van alle leuke doorvaarten verder te genieten en de huizen waar we langs kwamen te bewonderen om de leuke ligging, zo aan het water.
Bij de beeldentuin van Nic Jonk in Grootschermer hielden we even stil. Het was te warm om uit te stappen en het museum binnen te gaan maar vanaf de boot konden we de beelden zeker ook goed zien.
Waarvoor gevreesd werd gebeurde, de boot ging steeds langzamer en Dorethy realiseerde zich dat de schroef nu wat langer in de achteruitstand moest draaien en zie hier, er kwam weer vaart in. Kort daarop was de stok nodig en duwde Edith de boot weer soepel los.
Na nog een klein aanvarinkje met een andere boot (gelukkig geen schade of erger) kwamen we weer in de haven en parkeerde Dorethy gedreven de boot.
Tot slot een geslaagd dagje op het water, Edith reed ons weer veilig naar de Carpool in de Meern en bracht Marian Dies naar het station Woerden zodat Dies verder kon reizen richting Markelo.
ROYAL HIGH TEA KASTEEL MAURICK IN VUGHT
29 september 2022
De mist en files waren opgelost en Dies, Neeli en Marian gingen opgetogen op weg naar Vught.
Zonder oponthoud arriveerden we keurig op tijd en werden we hartelijk ontvangen. Een van de gastvrouwen begeleidde ons naar de betreffende tafel want men had voor ieder chapter een vaste plaats bedacht. Er waren 5 lange tafels waar plaats was voor 200 Rode Hoedjes. Op de envelop die Dies bij binnenkomst had gekregen stond ons tafelnummer: 1. Maar we hadden buiten de gastvrouw gerekend want dat bleek niet juist, dus op naar het tafelnummer dat zij op haar papier had staan: 3. Volgens een andere gastvrouw was dat niet goed, terug naar tafel 1. Nog steeds niet goed, afijn tenslotte bleek het toch tafelnummer 3 te zijn en konden we eindelijk gaan zitten.
We waren inmiddels heel erg toe aan koffie en keken dan ook verlangend uit naar het bedienend personeel. Men kwam na een tijdje langs met het dienblad met het zwarte goud. Wel weer een beetje jammer voor Neeli want Marian kreeg het laatste kopje van het dienblad en de jongeman verdween om nieuwe aanvoer te halen. Dat duurde wel erg lang maar gelukkig voor Neeli is het toch nog goed gekomen.
In de wandelgangen werd ons duidelijk gemaakt dat we best van onze plaatsen mochten maar dat het de bedoeling was weer op onze vaste stek te gaan zitten op het moment dat er werd aangevangen met de High Tea.
Na het welkomstwoord van queen Angelique van de Purple Roses Boxtel, werd het geheel opgeluisterd met muziek van Dave Hanhart samen met de Melodiva's. Zij brachten muziek van klassiek tot moderne liedjes en van operette tot pop ten gehore. Gelukkig werden aan het eind wat meer melodietjes gespeeld waarop eventjes gedanst kon worden. Neeli was inmiddels door het dolle heen; ze pakte spontaan een stoel om de polonaise te dansen. Gelukkig vond ze het bij nader inzien toch leuker om heel voorzichtig wat pasjes samen met Dies te doen.
Bij binnenkomst hadden we een spandoek gezien met een leuke RedHat-afbeelding en ook 2 geschilderde afbeeldingen van een Rode Hoed. Dies zou Dies niet zijn als zij niet onmiddellijk inzag dat dit ook leuk zou zijn voor bij de Queens Lunch. Dus benaderde zij queen Angelique met de vraag of wij dat allemaal konden/mochten lenen.
Heel erg leuk dat Angelique spontaan akkoord ging en dus reden we na afloop blij met de auto vol geladen weer richting Woerden.
Na wat fileleed arriveerden we wat laat maar veilig in Woerden. We kijken terug op een gezellig dagje waarop we weer met andere bekende hoedjes konden bijpraten.
BEZOEK ORANJE HOTEL SCHEVENINGEN
7 Oktober 2022
Helaas konden Edith en Neeli door lichamelijke ongemakken niet mee. Voor Neeli extra zuur omdat zij dit bezoek had geregeld. Ook Wendie was er niet bij en zo bleven er nog 4 freules over die met Ellie als chauffeuse opgewekt richting Scheveningen reden. Onderweg was het weer een gezellig gebabbel en voor we het in de gaten hadden, reed Ellie ons het parkeerterreintje op. Voor de bezoekers waren er slechts 5 parkeerplaatsen. Daarom stapten Dies en Tineke vast uit en reed Ellie samen met Marian naar de straat om een plekje te zoeken. Dat viel gelukkig mee en net toen Ellie ons wilde aanmelden voor het parkeertarief, riep Tineke dat er een plekje vrij was gekomen. Snel sprongen Ellie en Marian weer in de auto en draaide Ellie soepel de auto richting parkeerplaatsje. Maar oeps, de draai op straat was nog niet helemaal gemaakt of we keken tegen een enorme stadsbus aan die wij de weg versperden. Hilariteit alom natuurlijk, maar met de charmes de freules eigen stopte de bus gelukkig om ons de gelegenheid te geven uit de weg te gaan.
Het parkeerplekje was wel erg smal, maar daar had Ellie geen moeite mee (heel knap). Ellie stapte triomfantelijk uit maar wat bleek..... de motor bleef lopen en dat was toch wel vreemd. We wisten zeker dat we niet met de auto van de 'knight rider' waren en begrepen in eerste instantie niet wat er aan de hand was. Maar Ellie wist dit euvel te duiden en we konden op naar het museum.
Door al die capriolen waren we ontzettend toe aan koffie en snel namen we dan ook plaats om ons dat te laten smaken.
Een vriendelijke vrijwilligster legde ons vervolgens uit hoe het audiosysteem werkte.
Het Oranjehotel was de bijnaam voor de Scheveningse gevangenis tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ruim 25.000 mensen zaten hier tussen 1940-1945 opgesloten voor verhoor en berechting. Opgepakt voor handelingen die de Duitse bezetter als overtreding zag. Verzetsmensen, maar ook Joden, Jehova's, communisten en zwarthandelaren. Al in de oorlog werd de gevangenis het 'Oranjehotel' genoemd.
Een ode aan de verzetsstrijders die hier vastzaten. Ook het verhaal van Adriaan van Dis over de 2e generatie was zeer indrukwekkend.
Via het audiosysteem was alles prima te volgen en van het geheel waren wij diep onder de indruk. Alles was goed gedocumenteerd en zeker ook voor de generatie(s) na ons de moeite waard om te bezoeken.
Om e.e.a. te laten bezinken en ook om op andere gedachten te komen, dronken en aten we nog iets en ook nu hadden we geen tekort aan gespreksstof.
Bij het parkeerplaatsje zagen we dat alle andere auto's weg waren en dat was toch wel prettig met het achteruit rijden omdat er dus niet zo heel veel ruimte was. Ellie verzekerde ons dat het voor haar niet uitmaakte de auto weer in de goede richting te krijgen, hoe smal het ook allemaal was.
Max Verstappen zou verbleken bij zoveel behendigheid.
Tot onze verbazing kregen we niet te maken met files en dus waren we snel weer in Woerden. Neeli nogmaals dank voor het regelen van dit bezoek en we hopen dat jij en ook de anderen er bij ons volgende uitje weer bij kan/kunnen zijn.
QUEENSLUNCH WOERDEN
20 Oktober 2022
Eindelijk was dan de grote dag aangebroken. Al vroeg (9.15) verzamelden we ons en werden door de lieve echtgenoten (Ger en Sal) van Neeli en Ellie naar Plein7 gebracht. Daar zorgde een ieder dat de diverse spullen naar binnen werden gebracht voor zover deze niet de avond ervoor met behulp van echtgenoot Ed van Dies waren afgeleverd. Vol enthousiasme en ijver gingen we aan de slag. De tafelversiering die door ons in elkaar was geknutseld werd op de tafels gezet en een ander ontfermde zich weer over de versiering die buiten aangebracht moest worden. We hadden een enorme grote rode hoed die buiten aan het hek moest worden bevestigd. Dit leek Ellie en Marian een prima plan om samen te doen. Nu behoren deze freules niet echt tot de stam der reuzen, dus moest er een krukje aan te pas komen. En voor Marian het zich realiseerde probeerde Ellie op de kruk te klimmen. Nou...... leuk geprobeerd, maar verder dan 1 been kwam het niet en heel verstandig werd deze actie afgeblazen. Het is uiteindelijk gelukt om de hoed met veeeel plakband te bevestigen, niet zo mooi maar wel effectief. Voor de ontvangsttafel had Ellie een mooi organza-kleed wat heel goed paste bij de organza-zakjes die na afloop zouden worden uitgedeeld aan de Queens en Vice Queens. Deze zakjes waren door Ellie creatief bevestigd aan paraplu's wat er ontzettend leuk uitzag. Toen was het tijd om de ballonnen op te blazen dan wel te pompen. Er was door de dochter van Marian, Tirza, en heliumpompje ter beschikking gesteld. Dat zou dus een makkie worden en Marian ging voortvarend te werk, maar oh jee, een knoopje maken in de ballon lukte niet, dus werd Edith ingeschakeld die zich vlot van deze taak kweet. Mooi lintje eraan en vastzetten aan een gewichtje (zodat de ballon niet in de lucht vloog) op de tafels plaatsen en klaar. Maar... Edith's hulp was nodig bij de andere freules daarom kwam Ellie Marian helpen met knoopjes en lintjes. Het knoopje lukte ook Ellie vlot maar toen??? Opeens zag Marian de bewuste ballon aan het plafond hangen. Nadat de freules waren bijgekomen van het lachen werd toch serieus verder gewerkt. We waren bijna klaar of er kwamen al gasten binnen, Ellie snel naar de ontvangsttafel om iedereen te controleren of men zich ook daadwerkelijk had aangemeld. Intussen was Tineke, die zich in het Station had opgesteld om daar hoedjes te verwelkomen, door Sal ook naar Plein7 gebracht. Tineke was echt verkleumd en er werd dan ook snel koffie voor haar geregeld. Neeli presenteerde zich prima als gastvrouw door een ieder welkom te heten en door te verwijzen naar onze Queen Dies en Vice Queen Edith. Ons team liep als een geoliede machine, we vulden elkaar uitstekend aan en dat gaf een prima gevoel.
Even na 11 uur heette Dies iedereen welkom (super gedaan) en vertelde nog even hoe het dagprogramma eruit zou zien. Na deze hartelijke welkomstwoorden werd het RedHat-lied gezongen. De uitgeprinte tekst lag op de tafels en een ieder zong dan ook luidkeels mee, onder begeleiding van Lucy, de accordeoniste. Daarna was het tijd om buiten de 'statie-foto' te maken.
Fotograaf Frits was inmiddels al ijverig bezig om ook binnen opnames te maken. Na het maken van de foto's ging men in groepjes een historische wandeling doen onder begeleiding van diverse VVV-gidsen en een groep ging op weg naar het kaaspakhuis voor de cheese experience. Dit was een uitgelezen moment om foto's te maken van ons eigen chapter en ook hier hadden we weer dikke pret. Enige minpunt was het gemis van Wendie, die er door corona helaas niet bij kon zijn. De inspanningen en het geduld van fotograaf Frits werd door ons hogelijk gewaardeerd.
Zowel Lucy als Frits en Tirza werden bedankt voor hun vrijwillige inzet en kregen een grote doos 'Merci' overhandigd.
Het was jammer dat het inmiddels regende, maar de wandelgroepen hadden zich goed voorbereid door plu's mee te nemen. Omstreeks half 2 was men weer terug bij Plein7 en iedereen was blij de buffet-lunch te zien.
De inwendige mens van de freules Ellie, Tineke, Neeli en Marian schreeuwde inmiddels ook om wat energie en dus lieten zij zich een hapje en drankje lekker smaken in het restaurant van Plein7.
Na de lunch was het tijd voor het Queens-overleg. Dit was toch wel een spannend moment want een bijeenkomst leiden met zoveel vrouwen is toch een vak apart. Maar voor onze Queen Dies geen probleem want ook hier toonde zij zich een waardige Queen! Neeli zwierde met de microfoon naar een ieder die wilde spreken alsof zij nooit anders had gedaan. En onze Vice Edith toonde zich van haar kwaliteiten als notulist bekwaam.
Omstreeks half 4 waren er diverse hoedjes al vertrokken omdat zij hun geplande trein wilden halen en enkele minuten later was de bijeenkomst ook ten einde, met dank aan de strakke leiding. Men was zeer enthousiast over de gift die werd meegegeven en niet in de laatste plaats over de gehele organisatie.
Het opruimen van alle spullen verliep ook weer heel soepeltjes en ook nu waren we weer blij met de vrijwillige(?) hulp van Sal, waarvoor dank.
We kunnen terugblikken op een zeer geslaagde dag. We hebben van iedere minuut genoten en zeker ook met alle voorbereidingen een band met elkaar gevoeld.
Kortom het was een super leuke tijd en een TOPDAG!
BEZOEK ZILVERMUSEUM SCHOONHOVEN
25 November 2022
Op deze zonnige vrijdagmiddag troffen we elkaar op de parkeerplaats van het Tuincentrum Montfoort en ook onze gezichten stonden op zonnig, we hadden er duidelijk zin in.
Vlotjes reed Ellie ons naar Schoonhoven, maar het duurde wel even voordat we een parkeerplekje hadden gevonden. Ellie had nog eerst de auto geparkeerd bij een in/uitrit (we hadden allemaal de tegel 'NP' gemist), maar een vriendelijke meneer attendeerde Tineke, die inmiddels was uitgestapt, er vriendelijk op dat dit niet zo'n handige plek was. Er restte ons dus niets anders dan net zo lang een rondje te rijden op de parkeerplaats totdat er een plekje vrij kwam. We hadden echter niet op onze Tineke gerekend, zij stapte kordaat af op een geparkeerd busje waarin de chauffeur gezellig zat te bellen, met de vraag of hij van plan was nog vanochtend weg te rijden. Zie daar wat een charmeoffensief zo al teweeg kan brengen. De chauffeur wachtte keurig totdat wij in beeld kwamen en hij op commando van Tineke kon wegrijden en oh wonder ook de auto daarnaast reed weg. Ellie had dus alle ruimte om de auto keurig te parkeren.
Inmiddels was het 11 uur geweest en het museum geopend. Binnen eerst maar even koffie drinken en op Edith wachten.
Tineke had nog steeds haar feestneus op en dat zorgde ervoor dat er weer flink gelachen werd en als de andere bezoekers ons nog niet hadden opgemerkt, was dat inmiddels wel het geval.
Nadat ook Edith haar koffie op had, gingen we met de lift naar boven om al dat mooie zilverwerk te bewonderen.
Als laatste bezochten we nog even de werkplaats waar de zilversmeden aan het werk waren. Dies had nog gehoopt dat ze haar meegebrachte voorwerpen ter reparatie kon aanbieden maar dat was helaas niet mogelijk. Voor haar kleindochters heeft ze gelukkig wel hele schattige oorknopjes gescoord.
Onze maagjes begonnen zich inmiddels te roeren en dus gingen we richting 'De Waag' waar Tineke een tafeltje had gereserveerd. Marian had eerder tafelversiering (van de Queens lunch) langs gebracht waardoor de freules direct zagen waar ze konden plaats nemen. En.....we werden gelijk getrakteerd door Marian op een heerlijk drankje i.v.m. haar verjaardag.
Wachtend op onze bestelling stelde Dies dat ze niet zonder Vice kon, nadat Edith eerder had aangegeven het niet meer zo'n leuke functie te vinden. Met algemene instemming neemt Marian de taken van Edith over en dankte ze de freules voor het in haar gestelde vertrouwen. Na nog wat puntjes besproken te hebben konden we gaan genieten van de heerlijke lunch.
Om ongeveer 2 uur waren Tineke en Marian weer terug bij hun eigen vervoermiddel om hun reis naar huis te vervolgen en reden Ellie en Dies richting Woerden.
We kijken terug op een heel gezellige dag en vooruit naar het uitje in December.
VERHALEN-AVOND
19 december 2022
Maandag tussen 16.30-17.00 uur werden we hartelijk ontvangen door chef-deur Sal en welkom geheten door Ellie.
We hadden allemaal een 'taak' gekregen om iets mee te nemen dan wel klaar te maken. Zo werd er zuurkool, boerenkool, wijn en worst meegenomen en had Ellie voor de ijstaart gezorgd.
De tafel was feestelijk in kerstsfeer gedekt, verlicht met kaarslicht.
Na even bijgepraat te hebben was het moment daar om lekker te genieten van de meegebrachte waar en om elkaar te laten horen wat we zoal in gedachten hadden. Maar eerst werden we verrast door een video call van Neeli uit Calpe. Nadat ze ons haar hele appartement had laten zien, vertelde ze een verhaal over een rotsblok in de zee recht tegenover haar. Mocht je het idee hebben deze ooit te beklimmen, dan denk je, na haar verhaal, daar zeker anders over.
Er werd een kort verhaal voorgelezen, gememoreerd aan de etiquette die vroeger golden, een stukje voorgelezen hoe er naar de 'witte' mens gekeken werd door de oorspronkelijke bewoners, moesten er spreekwoorden geraden worden aan de hand van een plaatje en werd er een brief voorgelezen uit 1944 geschreven door een ouder die zijn kinderen naar het noorden van Nederland stuurde omdat er in het westen niet voldoende eten was.
Dit alles zorgde ervoor dat er mooie gesprekken ontstonden en voor we het ons realiseerden was het tijd om weer naar huis te gaan.
Dank voor de speciale avond Ellie, we hadden er allemaal een mooi gevoel bij.
